Yine cümle âlem bildi sırrımız, 
Aşıkâr oldu. 
Uyan ey gönül, uyan! 
Gönceler ziba oldu. 
Açıldı yaprak yaprak, 
Mevsimler fasl-ı bahar oldu 
Bir sevgili iştiyakiyle gönül, 
Hasret-i dîdâr oldu, 
Perîşân oldu. 
Yine cümle âlem bildi sırrımız, 
Sana vurgun olduğum âşikâr oldu. 

Her gören perîşân hâlime ağlar da şimdi 
Dokunmaz yareme, bilir ki sensin. 
Ayrılık sensin, hicran da sensin 
Firakınla felek bağrımı dağlar da şimdi 
Mor sümbüllü bağları terketme vakti 
Aşığı çağında söyletme vakti 
(Aşıklık çağında türküler vakti) 
“Deli gönül meskenin dağlardır şimdi.“ 
Ordu, 2004