En çok bana bakan gözlerinden kaçardım 
Saklanırdım karanlık bir şehrin minarelerine 
Ayrılırken içimde kıyametler kopardı 
Bana ağlardı bütün şehir. 

Asla unutma(z) dım utangaç gözlerini 
Bir mahcup nazar olurdu 
İçimde erirdi kar taneleri 
Pencerelerde ışık toplardı 
mahzun çocuklar. 
Başları öne eğikti 
Güneş kırmızı entarili bir kız olurdu 
Ayaklarına kapanırdı bütün şehir 
Yıldızlar inerdi Boztepe’ye 
Geceye teslim olurdu kızlar 
Sallanırdı avuçlarımda 
bir kandil gibi şehir. 

En çok bana bakan gözlerinden kaçardım 
Saklanırdım Kurul’da bir kayanın ardına 
Hain tuzaklarıyla karşımda dururdu, 
parıltılı bir şehir. 
Sabaha karşı bacalardan yeni öyküler tüterdi 
Serin bir ayrılık rüzgârı eserdi, 
titrerdi içim. 
Saçlarını yolan bir anne olurdu şehir 
ben sana tutunurdum 
Hayat bir daha başlardı Boztepe’de 
Güneş kırmızı entarili bir kız olurdu 
Gözlerinde uyanırdı bütün şehir. 
Ordu, 15 Mayıs 2005